عیـد غـدیــر خــُم

عـید غـدیـر 

 

بیار نُقل و بیَفشان رسید عیدِ غدیـر

  که خواسته است خدا از علی کُند تَقدیـر

رسید قافله تا در کنار خُـمِّ غدیـر

  خدای گفت نبی را دگر مکن تـأخیر

به جمعِ حاضر و غایب تمام کن ابلاغ

  که خلق راست پس ازمن علی ولی و امیر

گرفت دستِ علی را رسولِ حق در دست

  که آیه‌های ولایت چنین کند تـفسیر

که هان علی است ولیِّ خدا و نایبِ من

  مُقَدّر است و نوشته است کاتبِ تقدیـر

امام و رهبرِ اُمّت علی است بعد از من

  چنین نموده خدا کارِ خلق را تدبیـر

حدوثِ واقعه خود مُدّعای این دعوی است

  در این حدیث چه حاجت به حجّت و تَعبیر

علی  که عالمِ امکان به نام او نازد

  حقیقتی است که شد جاودانه عالم‌گیر

شهی که شیرِ خدایست و فاتحِ خیبر

  همان که نیست چنو شهسوار و مَردِ دلیر

فلک به یاد ندارد چو شیرِ حق مردی

  چو ذوالفقار که دیدَست در جهان شمشیر

دوباره مامِ فلک در سراسرِ اَعـصار

  نیاورد به جهان چون علی شبیه و نظیر

اگر ولای علـی در دلِ کسی باشد

  کجا شود زِ مِیِ کوثـرِ ولایت سیر

هر آن که مِهرِ ولایت ندارد اَندرَ دل

  عبادتش به حقیقت کجا کُند تـأثـیر

در آسمان ولایت دوازده خورشید

  که حلقه‌های بهم بسته‌اند چون زنجیر

ز آل پاک رسولند و بعدِ رحلت او

  شدند خلق جهان را چنو نذیـر و بَشیر

مَتاب سر ز اِطاعت دلا زِ آلِ علی  

  که رستگار شوی ای به بندِ خاک اسیر

سرشته است به مهرِ علی دلِ « مسعود »

  از آن نمی‌شود از گردشِ جهان دلگیر  

       تبریـز     21/7/93